Martin Spierings

Langzaam zak ik naar aardse bodem.  Ik heb het weer lang weten vol te houden.

Je warmte heb ik veel te kort mogen koesteren. Langzaam glijdt de hele wereld voorbij.

Mijn broertjes en zusjes zullen ook zo wel komen. We doen vandaag even geen wedstrijdje.

Maar een moet toch de eerste zijn. Laat mij dat dan maar wezen.  

Laat maar waaien, de wind strooit toch roet in het eten. Moe maar voldaan kom ik uit op mijn bestemming.

Moedertje Aarde, nog even en dan ben ik er weer. Het heeft weer lang genoeg geduurd.

Tot straks dan maar weer......de lente......ik verheug me er nu alweer op.